Zo’n 20 jaar geleden ben ik gemigreerd van het West-Vlaamse Tielt naar het Limburgse Peer. Ik ben een West Vlaming, maar ik heb geen ondertiteling nodig.
Als ik mezelf in drie woorden zou moeten omschrijven zijn het wel deze: ik ben open, een “tetteraar”en geïnteresseerd in ‘alles’. Ik ben getrouwd met een knappe Limburgse Huisarts met een wilde krullenbol en ik heb sinds 2002 een knettergekke dochter, een “slim blondje”. Zij draait mij zonder probleem volledig rond haar vinger. Ik ben van de generatie die de ‘computer-trein’ gemist heeft, maar ik ben er nog net op kunnen springen. “Niet gaan bestaat niet, moeilijk gaan wel” dat is mijn motto, een West-Vlaams gezegde.